-Bu yazım Adana’daki bazı STK’lar ile bizim ilişkimiz hakkındadır. Türkiye geneli hakkında genel bir değerlendirme değildir.-
Ara ara dile getirilen ve bu son Kudüs olayından sonra tekrar dillendirilen bir konuda açıklama yapma gereği duydum.
Kulağımıza getirmeye çalışıyorlar biz de haliyle duyuyoruz: Furkan Vakfı ayrı baş çekiyor, diğer STK’lardan ayrı duruyor, kendini yalnızlaştırıyor, hatta maalesef daha ağır ifadeler de var...
Aslı bilinmeden konuşulan bu laflar bizi çok üzmektedir.
Ben şahsen geçtiğimiz yıllarda 3 sene boyunca Adana’daki STK’lar ile her ay toplantıya katılmış birisiyim. Biz daima birliği önemsedik ve yoğun programlarınıza rağmen her davete icabet etmeye çalıştık. Kermes yaptılar bizzat ben kaç defa talebelerimi yanıma alıp katıldım. Bir defasında bizi davet ettiler diye Hocaefendi ile birlikte birkaç STK’nın ortak düzenlediği kermese katıldığımızı hatırlıyorum (Kültür sokağında) Evlerimizde karşılıklı birbirimizi ziyaret ettik. Adana’da bizden yardım isteyen hanım kardeşlerimizin duvar afişlerini bizim erkek kardeşlerimiz bir gece sabaha kadar uyumadı yapıştırdı. Bir defasında İHH’nın Suriyeli ailelere yardım kamyonunu biz teslim alıp İHH adına dağıtımını yaptık. Mavi Marmara’ya yardımda bulunduk. Mavi Marmara’ya katılacak olan kardeşlerimizi yolcu ettik, döndüler geçmiş olsuna gittik. Adana’dan Mavi Marmara Şehidi kardeşimizin taziyesine Hocaefendi ile birlikte katıldık. İHH aracılığı ile yapılan birçok yardım faaliyetine gücümüz yettiğince maddi destek verdik. 17 Ağustos depreminden sonra deprem bölgesine bizzat Hocaefendi’nin de katılımı ile ziyaret gerçekleştirip yardım götürdük. Bir ara her sene kardeşlik ve muhabbet amaçlı STK’lar arası iftar daveti düzenledik. Hocaefendi diğer şehirlere konferans vb ziyaret için gittiğinde orada bulunan bazı Hocaların bizzat ziyaretine gitti. Adana’ya çeşitli sebeplerle gelen Hocaları vakfımızda ağırladık.
Başka cemaatlerden ya da ferdi çalışma yapan Müslümanlardan birinin başına bir şey gelse bizzat Hocaefendi’nin konuşması ile desteğimizi dile getirdik. Mesela Nurettin Yıldız Hoca’nın konferansları bir grup solcu yüzünden iptal edildiğinde ona sosyal medya üzerinden hep beraber sahip çıktık. Haklı gördüğümüz her konuda tüm Müslümanların yanında aleni olarak durmaktan çekinmedik. (İsteyen bunları araştırabilir) Her zaman duyarlı davranmaya çalıştık.
Bu yazdıklarım yıllar içinde olmuş olan ve daha yazamadıklarımdan birkaç misal sadece...
Şimdiye kadar şunu yaptık bunu yaptık diye lafını dahi etmedik...
Buna rağmen bizim başımıza bir olay geldiğinde solcusu ses verdi, ateisti ses verdi, Müslüman kardeşimizden destek gelmedi. (Çok az kişi müstesna) Birçok STK dil ucuyla bile geçmiş olsun demedi. Müslüman kardeşlerimiz haklının değil güçlünün yanında durmayı tercih etti. Buna şimdiye kadar sitem bile etmedik!
Ama bazı kardeşlerimizin, bize bir kere bile ziyarete gelmemiş olan, defalarca davet ettiğimiz halde programlarımıza icabet etmeyenleri değil de bizi ayrılıkla itham etmeleri gerçekten üzücü...
Adana’da geldiğimiz şu durum ise apayrı bir hikâye...
Adana’daki STK’lar bizimle uyumlu hareket etmeye çalışmadılar. Bunu kendileri de biliyorlar. Bizi arkalarından sürüklemeye çalıştılar.
Bir gün bir haber geldi iki saat sonra miting var katılın diye! Ne zaman ayarlandı, kim ayarladı, önünde arkasında kim var, hiçbir bilgi yok! Biz ne olduğunu, kim olduğunu bilmeden her davet edenin arkasına mı takılacağız! Biz araştırıyoruz, peşine düşüyoruz, aslını öğreniyoruz ve arkadaşlarımızı yönlendirmeye çalışıyoruz. Bu arada kimi yetişiyor kimi yetişemiyor! Zaten her şey iki saat içinde bitmiş oluyor. Böyle bir organize!
Bizim fikrimiz hiç sorulmadan, istişare yapılmadan bir gün saat 12 buçukta bir haber geliyor Adana’nın sıcağında biraz sonra, saat bir buçukta yürüyüş var! Arkadaşlarımıza haber ediyoruz imkânı olan katılıyor. Tabi o sıcakta yolda ayılanlar bayılanlar. Irak’ta Müslümanlar ölüyor biz bayılmışız çok mu? Feda olsun.. Ama bu işler böyle olmaz.. Bize sorsalardı biz de ertesi gün saat 17’de miting için Emniyete başvurmuştuk zaten.. Sonra neyse biz ‘onlar zaten dün yaptı diye’ ertesi gün daha planlı bir şekilde yapıyoruz, tabi planlı olunca katılım da fazla oluyor. Bu sefer bilir bilmez yine konuşuyorlar ‘niye düne katılmadınız da ayrı yaptınız!’ Katılmaya çalıştığımız halde.. Hadi sizinki ani oldu biz size tam katılamadık ama siz bizimkini duydunuz siz neden gelmediniz! Ki biz hiçbir zaman kardeşlerimize başka STK veya cemaatlerin etkinliklerine katılmayın demedik hatta daima, duyduğunuzda katılın dedik.
Diyeceksiniz bu iş sizle bizle olmaz! Hep beraber olmalı! Ortak karar olmalı! Toplanılmalı karar verilmeli! Tabi ki haklısınız. Elbette öyle olmalı ama zaten bunu birkaç defa denedik bu olmayınca artık ne yapalım deyip biz yolumuza devam ettik.. (Bazen özellikle erkekler cephesinde istişare için muhatap bulamadığımızı da söylesek abartı olmaz) Neden olmadı bir misali şöyle ki:
Irak savaşı günlerinde ortak bir görüşme yapıp uygun bir zamanda miting yapmak istedik. Diğer STK’lardan bazı kimselerin de katıldığı bir toplantı gerçekleşti. Hocaefendi bu toplantıya katılacak olan temsilcilerimize iki şart koştu: Miting İslami bir kimlikte yapılsın ve Müslümanlara, hoca kimliği olan biri hitap etsin. (Hocanın Furkan Vakfından olması şart değil de dendi) Dediler ki İslami bir kimlikte olursa katılım az olur, genel bir isim olsun ‘SAVAŞA HAYIR’ gibi, sağcısı da solcusu da katılsın! Katılım çok olsun! Biz buna razı olmadık. Müslümanların safı, duruşu katıksız olsun istedik. Ayrıca ‘bizde konuşmacı hoca yok’ dediler. ‘İsterseniz şehirdışından tanınmış hocalardan çağırabilirsiniz ama bu ümmete hocalar öncülük etsin’ dedik, kabul etmediler. Toplantı bir daha görüşmek üzere ertelendi. Bir iki gün sonra Vakfımıza bir telefon geldi. Falan gün falan saatte Miting organize ettik sizde gelin diye. Hani istişare ile olacaktı! Cevap yok! Konuşmacı kim? Müslüman bir gazeteci ve o günlerde onunla beraber dolaşan ATEİST bir yazar! Hem bizi yok sayarak karar aldılar hem de taleplerimizin tam aksine davrandılar.. Bu durumda biz orada olamayacağımızı en baştan söyledik. Bekledikleri gibi sağcısı da solcusu da katılmadı, 500 kişinin bile olmadığı bir topluluk oluşmuş. Ayrıca Ateist efendi tekbir getirmek isteyen Müslümanlara hitaben “Bir dakika! Ben Allah’a inanmıyorum, benim bulunduğum ortamda tekbir getirilmesini de istemem” demiş! Iraktaki Müslüman kardeşlerimize yapılan zulüm ve katliam için sokağa çıkıyorsunuz ve Allah-u Ekber bile diyemiyorsunuz!
Böyle bir ortamı imanları nasıl kaldırdı bilemiyorum!
İşte bu miting sonrası bazıları(!) bize bu damgayı vurmak istediler ve yıllardır bunu söylüyorlar. Hâlbuki şartlarımızı bilerek ve katılmayacağımızı bile bile bu kararı aldılar. (Bu olayın şahitleri var, isteyen her türlü araştırabilir)
Bizim şartlarımız o gün neyse bugün de odur, değişmedi. Böyle bir organizasyon bugün olsa bugün de katılmayız. Bunun dışında bizim, davet edildiğimiz halde katılmadığımız bir organizasyon yok.
Ve işin ilginç tarafı bunu STK’lar da biliyor ama neden hala aynı konuşulmaya devam ediliyor anlamak zor.
Bir kardeşimize sormuşlar neden Furkan Vakfı katılmıyor diye.. Kardeşimiz de davet ettiniz mi diye sormuş. Davet şart mı demişler. Davet olmazsa nasıl bilecez! Kendileri on kişi aralarında konuşunca tüm memleket duydu sanıyorlar herhalde. Bir iki defa vakfa, kimden olduğunu bilmediğimiz telefon geldi şu şu etkinlik var katılın diye (eğer bunu davetten sayıyorlarsa) kusura bakılmasın biz her gelen telefona sokağa dökülemeyiz. Bu işin usulü de adabı da bu değildir. Bazı müslümanlar dünya işlerinin arasında ara ara hobi gibi İslami organizasyon yapınca bu işin usulünü, adabını bir türlü öğrenemiyor maalesef! Sonra da oturduğu yerden yargılıyor...
Bütün bunlara rağmen biz kapımızı hep açık tuttuk.
Fakat anladık ki birbirimizi anlayamıyoruz, kriterlerimiz farklı!
O halde biz de nezaket kuralları ve kardeşlik dairesinde kalmaya çalışarak yolumuza devam edelim dedik. Ondan sonra her etkinliğimizde STK’lara hatta dernek olmayıp özel çalışma yapanlara bile davetiye göndermeye başladık. (Buna Adana’da bulunup çalışma yapanlar şahittir) Kapalı spor salonları henüz verilirken orada STK’lar için protokolde yer ayırdık. Her defasında mı boş kalır, hepsinde de boş kaldı! Gelmediler. STK’lara özel iftar yemekleri organize ettik, davet ettik katılmadılar, biz yine baş başa kaldık... Sorduk neden katılmıyorsunuz diye katılacak uygun kişi bulamadık dedikleri oldu... Baktık boşuna davetiye bastırıyoruz katılan yok, gün geldi davetiye bastırmaktan da vazgeçtik.
Bu arada biz (ordan burdan duyduklarımıza değil de) bize gelen davetlere çiçeğimizi de alıp icabet ettik. Davete icabet için özel ekip bile kurduk. Genelde davet bile etmedikleri için ekip işsiz kaldı, ondan da vazgeçtik.
Şimdi artık sadece yolumuza bakıyoruz. Etkinliklerimize tüm Adana’yı hatta sesimizi duyan herkesi davet ediyoruz. STK’lar da duyuyordur elbette. Buyursunlar gelsinler. Ha bizde duyarsak ki bir etkinlik var, arkadaşlarımızın hepsi katılabilir, katılıyorlar da, katılmalarına teşvik de ediyoruz, memnun da oluyoruz.
Bu son Kudüs Mitinginde de aynı minvalde biz zaman ve yer ayarladık ve Emniyetten izin çıkar çıkmaz tüm Adana’ya duyurduk. Hatta Alparslan Kuytul Hocaefendi Cuma dersi sonrası yaptığı konuşmada diğer STK’ları özellikle davet ederek “herkes kendi bayrağı ile gelebilir nasıl istiyorsa tepkisini verebilir, buyurun gelin” dedi.
Sonra son anda hatta tevafuken bir de duyuyoruz ki bizden sonraki gün alınan bir karar ile birkaç STK, bizimle aynı saatte(!) Kudüs için cenaze namazı ve basın açıklaması organize etmiş. Hangi maksatla aynı saati seçmişler, düşündürücü! (Cenaze namazı olması da ilginç! Son günlerde iki şehidimiz var ama asıl mesele Kudüs’ün israilin başkenti olarak duyurulmasıydı) Neyse, o esnada o bölgede bulunan erkek kardeşlerimiz hemen cenaze namazına iştirak etmişler. Oradan da çıkıp bizim mitinge katılmışlar. Gayet normal bir durum bu. Aslında yine ayrılık gayrılık yapmadık.
20 yılın hikâyesini bu kısa yazıda yazmak zor ama anlayacağınız üzere bu konuda biz de çok dertliyiz.
Ama bazıları olayların aslını bilmeden yazıyor, konuşuyor.
Bizimle sosyal medya üzerinden ya da arkamızdan konuşmanıza gerek yok. Kapımız daima açık buyurun gelin sormak istediklerinizi sorun açıklayalım. Ya da biz gelelim, karşılıklı konuşalım ki karşılıklı konuştuğumuz bir mazimiz var... Biz arkadan konuşmuyoruz. Bir şahsın bile arkasından konuşmak doğru değil ki bir hareketin arkasından konuşmanın vebali yok mu?
Furkan Vakfı Neden Ayrı Miting Yaptı!
