übnan’ın önde gelen Sünni âlimlerinden Şeyh Mahir Hammud bu haftaki hutbesinde Lübnan’da yaşanan olaylara ve Suriyeli mültecilerin dramına değindi.
Şeyh Mahir Hammud’un 4 Eylül 2015 tarihli Cuma hutbesi şöyle:
“Lübnan’da büyük umutlarla başlayan, Lübnanlıların dertlerine deva olması beklenen halk ayaklanmalarını hangi güçlerin manipüle ettiğini bilmeye hakkımız var.
Protestocular aslında siyasilerin yolsuzlukları, cumhurbaşkanlığı seçimi ve seçim anayasası gibi önem arz eden konuları gündeme getirmişlerdi. Ancak birden gelinen durumdan hiçbir şekilde sorumlu olmayan çevre bakanına istifa çağrısı yapılması olayların seyrini değiştirdi. Çünkü protestocular çözüm yolunu tıkayanların peşine düşme yoluna gitmediler. Bu da ülkenin parçalanması, siyasi, mezhebi ayrılıkların daha da artması anlamına geldi.
Eylemciler belki de dış müdahalenin etkisi altında kaldılar, dolaylı ya da dolaysız bir şekilde etkilendiler.
Burada sorulması gereken bir diğer soru protestocu grupların taleplerinin yerine getirilmesinin ardından Lübnan’daki iç ya da dış meseleler üzerinde ne ölçüde değişim sağlayabilecekleri, bu konuda ne kadar başarılı olabilecekleri olmalıdır. Acaba bu kişiler Lübnan Savaşı’nda yapılamayanları yapabilecekler mi gerçekten?
Biz bundan emin değiliz. Gençlerin ümidini de kırmak istemiyoruz. Ancak tecrübelerimiz gösteriyor ki, bu şekilde bir yöntem kimseye fayda sağlamıyor. Üstelik gençlerin olabilecek olanın çok ötesinde rüyalara kapılmaları da hayal kırıklığına yol açabiliyor.
Diyelim ki kararlarımızı kendimiz alamıyoruz… O zaman batılı güçler gelir ve olayları istedikleri yöne evirirler.
Bazı Avrupalı devletler özellikle de kıyıya varan Suriyeli çocuğun cesedinin ardından mültecilerle ilgili bir dizi çözüm arayışına girdiler. Mültecileri kabul etmemeleri sebebiyle Batılı devletlere verilen tepkinin aslında kat kat fazlasının yaşanan olaylar karşısında sessiz kalan Araplar yönetimlere gösterilmesi gerekiyor. Suriye’deki savaşı onlar finanse etmedi mi? Barışçıl çözümü onlar reddetmedi mi? Siyonistleri ve Amerikalıları razı edecek şekilde Suriye rejiminin devrilmesini olmazsa olmaz bir şart olarak göstermediler mi?
“…Pek azı dışında onları azdıracağım.” (İsra:62)
Bu kişiler Suriye’yi yıkıp mahvettikten sonra İslam’dan, zorba sistemlerden söz etme hakkını kendilerinde bulabildiler.”
