Cemal Nar'ın Habervaktim'de yayınlanan 'Kime ne mutlu?' başlıklı yazısı:
Dava adamında inanç ve bilgi kadar hareket ve cihat da zirvelerde olmalı, başı daima hareketin hülyaları ile dumanlı bulunmalıdır.
Hareketin aynı zamanda kendisi bir mekteptir. İnsan hareket ve cihat içinde yetişir. Eksiklerini görür ve tamamlar.
İnsanın ahlakı da hareket içinde gelişir. Bir insan dava adamı mı, yoksa menfaat adamı mı, bu ancak hareket içinde belli olur. Laf ile peynir gemisinin yürümediğini bizzat kendisi görür. İnsanları hareket içinde seçer. Omuz omuza olacağı insanları hareket içinde ancak anlayabilir. Hareket her şeyi gösteren bir aynadır.
Bu yüzden dava adamı niyetini halis kılmalı, davasını bildikten sonra ameli söze tercih etmelidir. Nefsini Allah’ın dininin yüceltilmesi yolunda cihada hazırlamalıdır. Kalbi her an cihada niyet ve azim içinde durmalı, bedeni de ona göre hazırlamalı ve tedarikini görmelidir. Cihat uğruna her şeyini; yani ömrünü, zamanını, canını, malını, emeğini, birikimini, aklını ve itibarını feda etmeye kendini hazırlamalı, gerektiği an da tereddüt etmeden etmelidir.
Zamanın uzaması davasında fütura sebep olmamalı, ülfet belasına yenik düşmemeli, sürekli ilim ve aşkını yenilemeli, gevşeklik ve tembelliğe düşmemek için kendini kontrol etmeli, cemaat içinde kalmaya gayret etmeli, arkadaşlarından kopmamalıdır. Cenneti ancak böyle kazanabilir: unutulmamalıdır ki, sürüden ayrılanı kurt kapar. Özellikle de dumanlı çağımızda kurtlar çoğalmıştır. Bir karış olsun cemaatten ayrılmamalı, kalbi ve kalıbıyla ümmetin içinde olmalıdır.
Malum, Allah ile bir pazarlık yapılmıştır, sözleşmeye uyulmalıdır:
"Allah şüphesiz, mü’mirilerin canlarını ve mallarını cennet mukabili satın almıştır.”
"İman edenlerden, Allah ile ahitleştikleri şeyde sadakat gösteren erler vardır. Kimi bu uğurda canını vermiş, kimi de beklemektedir. Ahidlerini hiç değiştirmemişlerdir.”
Ne mutlu Müslümanlara!
Ne mutlu Allah için seven, Allah için buğzedenlere.
Ne mutlu kınayanların kınamasından korkmadan, aldırmadan hak yolda yürümeye devam edenlere.
Ne mutlu sürekli büyük küçük farketmez, cihada devam edenlere…
