Silahlı Çatışmaların Konumlanması ve Olay Veri Projesi'nin (ACLED) paylaştığı verilere göre, 11 Mart ile 26 Eylül arasında Pakistan ile Hindistan arasında 500'ün üzerinde çatışma yaşandı ve her iki ülke güvenlik görevlilerinden en az 130 kişi öldü.
Söz konusu dönemde Hindistan'ın Cammu Keşmir bölgesinde güvenlik güçleriyle silahlı milisler arasında 120 çatışma yaşanırken, 215 kişi hayatını kaybetti.
ACLED, Hindistan'ın Cammu Keşmir'in özel statüsünü kaldırmasının ardından bölgedeki tansiyonun yükseldiğine ve Yeni Delhi yönetiminin Cammu Keşmir'de silahlı milislerle mücadele etmek için koronavirüse (Kovid-19) ilişkin sokağa çıkma yasaklarını kullandığına dikkat çekti.
11 Mart'ta Kovid-19 vaka sayısı Hindistan'da 62, Pakistan'da ise 19'du. Her iki ülkede de salgından henüz ölen bulunmuyordu.
Keşmir sorunu
Birleşik Krallık, 1947'de sömürge olarak yönettiği Hindistan'dan çekilirken o dönemde bir prenslik olan Keşmir, bağımsızlıklarını yeni kazanan Hindistan ya da Pakistan ile birleşme konusunda tercihle karşı karşıya kaldı.
Nüfusunun yüzde 90'ı Müslüman olan Keşmir halkı, 1947'de Pakistan'a katılmaktan yana tavır alsa da dönemin prensi, Hindistan ile birleşmeye karar verdi.
Karara Müslüman Keşmir halkı karşı çıktı. Pakistan ve Hindistan'ın bölgeye asker göndermesiyle taraflar 1947'de ilk kez savaştı. İki ülke arasında yine aynı nedenle 1965 ve 1999'da savaş çıktı.
Savaşların ardından sağlanan geçici ateşkes sonucunda Cammu Keşmir'in yüzde 45'i Hindistan'ın, yüzde 35'i Pakistan'ın kontrolünde kaldı. Bölgenin doğusundaki yüzde 20'lik bir kısım ise sınırdaş Çin'in hakimiyetine verildi.
Ele geçirdiği bölgeleri "Cammu Keşmir" eyaleti adı altında kendine bağlayan Hindistan geçen yıl yaptığı anayasa değişikliğiyle bölgenin özel yönetim statüsünü kaldırarak, "Cammu Keşmir" ve "Ladakh" adıyla merkeze bağlı "Birlik Toprağı" statüsünde iki ayrı idari birim haline getirdi.
Pakistan ise kendi kontrolü altındaki Keşmir'e "Azad Keşmir (Bağımsız Keşmir)" ve "Gilgit Baltistan" olarak iki özerk bölge statüsü verdi.
Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi (BMGK), 1948'den itibaren aldığı kararlarla Keşmir'in askerden arındırılmasını ve geleceğinin halkoyuyla belirlenmesini öngörüyor. Hindistan, halk oylamasına karşı tutum benimserken Pakistan, BMGK kararlarının uygulanmasını istiyor.
